ZIN in (samen)leven!

In de les ...

In de les van RZL ging het onlangs over het thema zingeving, met als centrale vraag: 'wat geeft jou zin aan het leven?' Geen gemakkelijke vraag als je 't mij vraagt, maar toch is mijn antwoord vrij eenvoudig. Namelijk mijn ouders, mijn broers en mijn vrienden geven mij zin aan het leven.

Mijn ouders omdat ze er altijd voor mij zijn en er ook altijd zijn geweest. Ze geven veel steun en raad en staan milieubewust in het leven. Die visie heb ik van hen meegekregen want ik ben ook begaan met het milieu. Vaak besef ik het niet, maar eigenlijk doen mijn ouders veel voor mij (en mijn broers). Mijn mama werkt halftijds en neemt bijna alle huishoudelijke taken op zich, en mijn papa werkt voltijds. Voor problemen op emotioneel vlak kan ik altijd bij mijn mama terecht. Ze heeft een luisterend oor en is er altijd voor mij.

Mijn vrienden staan ook altijd voor me klaar en ik vind het leuk om met hen af te spreken. Dankzij hen heb ik mezelf teruggevonden nadat ik jaren met mezelf in de knoop heb gezeten. Zij hebben met andere woorden, mijn zin in het leven helpen terugvinden. Ik ben hen daar heel dankbaar voor. In het begin dat ik ze leerde kennen (rond het derde middelbaar) waren we nog niet zo hecht, maar naarmate de jaren vorderden hebben we een unieke band gekregen. Ik voel me goed bij hen en dat is een belangrijke voorwaarde om mezelf te kunnen zijn.

Mijn broers betekenen ook veel voor mij. Ik besef het misschien niet vaak, maar ze zijn een deel van mijn leven. We zijn de laatste tijd wat uit elkaar gegroeid omdat we ouder worden en iedereen zijn bezigheden heeft. Mijn oudste broer combineert zijn studies met werken (hij is ondertussen zelfstandige) en mijn jongste broer gamet vaak (te vaak, maar dat geeft hij niet toe ;) ). Een zus mis ik niet echt. Ik heb goede vriendinnen en die zijn voor mij als zussen. :)

Deze mensen en anderen waar ik om geef, maken mijn leven zinvol. Ik zou niet weten wat te doen zonder hen. Ik kan erg opkijken naar mensen die van het leven genieten en gelukkig zijn met de kleine dingen in het leven. Het doet me aan een vriendin denken die zo in het leven staat. Ze wil ook altijd het beste voor anderen en moedigt iedereen aan om het beste in zich naar boven te halen. Ze is een voorbeeld voor andere mensen.

'Geluk'

Geluk is geen afgebakend onderwerp, integendeel, het kan alle kanten uitgaan. Want geluk is voor iedereen anders. Voor de ene persoon is geluk de geboorte van een kind, voor anderen is dat geliefd worden, voor nog anderen is dat perziken zien groeien, familie en vrienden gelukkig zien, geslaagd zijn voor een examen en ga zo maar door.

Ik denk dat we van kleins af aan al geluk ervaren, zonder dat we het beseffen. Kinderen zijn nog volop bezig met het ontdekken van de wereld, van de kleine dingen ... Bijvoorbeeld voor de eerste keer zwemmen, eten proeven, voelen aan voorwerpen. Hun leven zit vol uitdagingen en nieuwe ervaringen. Eens je ouder bent heb je dit alles ontdekt en moet je zelf op zoek gaan naar nieuwe uitdagingen om weer geprikkeld te worden. Als je ouder bent begin je meer na te denken over het leven: de zin van het leven, geloof, maar ook over geluk.

Wat is 'geluk' voor mij?

Volgens mij hangt geluk sterk af van je ingesteldheid. Of je positief in het leven staat of eerder negatief. Ikzelf ben eerder positief ingesteld, maar ik heb ook donkere periodes, waarbij ik negatiever naar mezelf kijk of de dingen om me heen. Ik ben er ook van overtuigd dat je enkel geluk kan bereiken als je tevreden bent, tevreden met de kleine dingen in het leven. Niet altijd méér willen dan je al hebt want dan zal je nooit gelukkig zijn. Maar héél belangrijk is in de eerste plaats tevreden te zijn met jezelf, met wie je bent.

Aangezien ik geen echte definitie op geluk kan kleven denk ik dat geluk moeilijk te vinden is. In die zin dat als het er is, je misschien niet zal beseffen dat het geluk was. Meestal achteraf besef je 'nu heb ik toch wel geluk gehad'. Bijvoorbeeld: een mevrouw was als enige overlevende uit een vliegtuigcrash gekomen. Op dat moment sta je er niet bij stil, je zal niet uit dat vliegtuig gehaald worden en denken, 'wow ik heb geluk gehad!' Dat zal je pas achteraf beseffen, wat ook normaal is want het moment zelf ben je nog volledig in shock.

Iemand gaf ooit eens een vergelijking met een vlinder: 'geluk is als een vlinder, je wil hem per se vangen door erachteraan te lopen. Maar de vlinder vliegt alsmaar verder weg. Je geraakt erdoor uitgeput. Wanneer je stopt met jagen en je gedachten verzet, komt hij op je schouder zitten.' Ik vind het een mooie vergelijking want hoe je soms ook je best doet om je geluk na te jagen, het zal altijd komen op een onverwachts moment, als je er niet mee bezig bent.

Artikel over geluk

Van Damme, F.,(1 november 2015). Worden we ongelukkig door zo hard geluk na te streven?. Het Laatste Nieuws. Geraadpleegd via http://www.hln.be

Het artikel gaat over de Amerikaanse professor Adam Grant die vertelt over het eeuwig op zoek gaan naar geluk. Hij vertelt over drie veelgemaakte fouten bij die zoektocht. Een eerste fout zou zijn dat we ons continu afvragen of we wel gelukkig zijn of vragen 'maakt dit me nu écht gelukkig?'. Een tweede grote fout is dat we de emotionele impact van positieve levensgebeurtenissen overschatten. Geluk is niet van blijvende duur. Een derde veelgemaakte fout is geluk enkel en alleen proberen nastreven. Overdreven veel aandacht hieraan besteden ondermijnt het geluk en leidt tot depressie. Hoe meer waarde je aan geluk toekent, hoe eenzamer je je zal voelen.

Ik kan me zeker vinden in het artikel. Het artikel heeft me niet verbaasd, ik vond de situaties die hij beschreef eerder herkenbaar. Bijvoorbeeld de situatie waarin hij beschreef dat we onszelf afvragen of we wel gelukkig zijn, is herkenbaar voor mij. Aangezien die vraag moeilijk te beantwoorden is vergelijk je de situatie waarin je nu zit met je verleden. Hier loopt het mis, want dan denk je dat je vroeger gelukkiger was. Je stort dan jezelf in één bepaalde periode, waardoor je enkel daarop focust en het geheel niet meer ziet. Meestal wanneer ik me ongelukkig voel, kijk ik ook naar vroeger en heb ik die illusie dat ik vroeger gelukkiger was (je kan ook echt van die momenten gehad hebben natuurlijk). Maar meestal verlies je dan het geheel en vermeng je je voorbije leven met je huidige leven.

Het tweede dat hij beweerde was dat we vaak de impact van geluk overschatten. Dat is helemaal waar volgens mij. Een voorbeeldje: iedereen droomt ervan om ooit de lotto te winnen. Want dan zal je voor de rest van je leven gelukkig zijn. Ik denk dat nu ook, maar volgens mij is dat maar van heel korte duur. Het lijkt gewoon idyllisch, je kan kopen wat je maar wilt, je bent niet meer verplicht om te gaan werken (het is wel te zien hoe groot je winnend bedrag is). Ik vind sowieso dat je geluk niet aan materiaal kan koppelen. Stel je voor: je koopt wat je wilt, je hebt alles waar je vroeger alleen maar van kon dromen ... en dan zit je daar, zonder gezelschap. Dan denk ik dat het geluk ver te zoeken is.

De professor beweerde ook dat we geneigd zijn geluk in ons eentje na te streven. Met als gevolg we te veel op dat geluk focussen dat we zelf willen bereiken. We hechten er dan heel veel belang aan om zelf gelukkig te zijn, waardoor meer mensen zich eenzaam beginnen voelen. Misschien komt dat ook gedeeltelijk door sociale media, we zien anderen 'gelukkig' op internet en als we dat dan vergelijken met ons eigen leven zijn we minder gelukkig. Hoe meer we geluk dus proberen nastreven, hoe ongelukkiger we ons gaan voelen en ook hoe eenzamer. Dit kan leiden tot depressie. Voor mij is dit herkenbaar. Ik voel me niet altijd gelukkig en ik wil dat absoluut zijn. Maar nu ik me bewust ben van het feit dat geluk nastreven, in mijn ogen althans, nutteloos is, kan ik daar verandering in brengen. Ik ben nu van mening dat je geluk niet kan forceren, dus het nastreven van geluk heeft geen enkele zin. Je bent wie je bent, hoe je je voelt kan daar wel invloed op hebben, maar je kan dat gerust bijstellen wanneer je je ervan bewust bent en erover kan praten.

Wat het ook is - Stef Bos

Ik vind dit een mooi lied, het past een beetje in de mate waarin ik geloof. Ik geloof namelijk in het 'ietsisme', ik geloof dus in iets maar ik kan moeilijk beschrijven waarin. Stef Bos zingt over iets dat hij niet kan beschrijven. Hij geeft er allerlei benamingen aan: liefde, God, alles, geluk, passie, pijn. Hij probeert het telkens te beschrijven: misschien is het zien wat je nooit hebt geloofd, misschien is het leven op water en brood, misschien is het iets dat onzichtbaar wil zijn ... Ik vind het lied ook mysterieus omdat je niet goed weet waarover hij zingt. Je kan wel fantaseren waarover hij het heeft. Het lied zal dus bij iedereen iets anders oproepen, het maakt niet uit wat het is. Dat is ook een beetje de betekenis van de titel: 'wat het ook is'. Daarna zingt hij: 'jij bent het voor mij'. Het kan dus over een persoon gaan die hij graag ziet of wie weet over God.

Volgens mij gaat het ook een beetje over de liefde die alles overwint. En ook de liefde in allerlei vormen. Liefde kan je namelijk altijd en overal ervaren, maar je ervaart het niet altijd op dezelfde manier. In mijn ogen bestaat liefde niet alleen wanneer je een partner hebt, maar kan je dat evengoed ervaren bij andere dingen. Bijvoorbeeld liefde voor de natuur, voor een huisdier, voor muziek, voor kinderen ... Het is voor mij dus een lied met veel betekenis in, een lied dat je doet nadenken over alles wat er binnenin een mens leeft. Zoals zijn drijfveren en dus ook wat een mens zin geeft aan het leven.

De PKG schaal

PKG staat voor Post-Kritische Geloofsschaal. In bovenstaand filmpje wordt uitgelegd wat de PKG schaal precies inhoud. Deze schaal geeft een beeld over welke houding een persoon aanneemt met betrekking tot levensbeschouwing. De Post-Kritische Geloofsschaal kun je indelen in vier dimensies.

Deze zijn: letterlijk geloof, externe kritiek, post-kritisch geloof en relativisme.

Om te weten waar wij staan op deze schaal kregen we de opdracht om dit aan de hand van een test te achterhalen. Ik vind dit belangrijk omdat je op die manier te weten komt waar je staat op vlak van geloof. Als toekomstige leerkracht is dit handig omdat je vanuit dat standpunt lesgeeft aan kinderen, vaak zonder te beseffen dat je dan bepaalde waarden of overtuigingen doorgeeft aan hen.

De resultaten van mijn PKG test waren als volgt:

Deze schaal geeft weer waar op de schaal ik het meeste thuishoor en waar minder. Zo kan je zien dat ik hoofdzakelijk tot het relativisme behoor, kort gevolgd door tweede naïviteit. Op de derde plaats externe kritiek, en op de vierde plaats letterlijk geloof.

Ik kan me hierin wel vinden want ik geloof voornamelijk symbolisch, niet letterlijk. Ik zou de bijbel niet letterlijk nemen, maar interpreteren op mijn eigen manier. Ik zou het eerder als gids gebruiken doorheen mijn leven want de bijbel bevat veel levenslessen.

Over het relativisme: wat betekent dat nu eigenlijk?

Dat betekent dat je in veel religies geïnteresseerd bent en beseft dat er veel gelijkenissen en verschillen zijn tussen religies. Relativisten weten veel over andere religies, maar komen er niet mee in contact. Bijvoorbeeld: de maagdelijke geboorte in het Christendom komt ook voor in andere religies. Ze zien dit dan ook niet als een feit, maar als aanduiding van een specifieke gebeurtenis (dus eerder symbolisch).

Ik kan me wel vinden in het relativisme, ik heb een open houding en leer graag bij. Zo vind ik het interessant om te leren over de gebruiken en gewoontes bij de Islam, Jodendom, Boeddhisme ... Vorig jaar op school hebben we een opdracht gehad rond de Islam en dat was zeer verrijkend, maar zelf zou ik geen moslim willen worden. Over het Christendom weet ik redelijk veel, ik ben gedoopt geweest, heb mijn eerste en plechtige communie gedaan. Maar ik voelde me nooit echt verbonden met het Christendom, het blijft meer iets oppervlakkig, zonder diepgang.

--> Voor wie interesse heeft in de test van de PKG schaal kan op deze site terecht: https://www.kuleuven.be/thomas/page/pkg-pcbs/

Doe de test en laat me gerust weten waar jij behoort door een reactie te plaatsen. Ga misschien ook eens na of je jezelf daarin kan vinden. :)

Artikel: 'God' zeggen zonder te giechelen (interview Stephan Sanders)

Over Stephan Sanders (1961)

Hij studeerde politieke wetenschappen en filosofie aan de Universiteit van Amsterdam. Hij is schrijver, columnist en radio- en televisiepresentator. Als essayist heeft Sanders zich veel beziggehouden met het thema van de multiculturele samenleving.

Het interview gaat over het geloof in God. In Nederland hangt er rond geloven in God een taboe. Sanders kwam ervoor uit dat hij gelovig is. Hij werd wanhopig van de fierheid waarmee niet-gelovers en niet-weters hun stellingen verdedigen. Alleen daarom begon hij al een beetje meer sympathie te krijgen voor de religieuzen.

Verder in het interview vertelde hij dat hij als puber geloofde dat God dood was. Alle mensen dachten er toen zo over, "God was voor achterlijke mensen, niet voor ons. (...) De vraag naar God deed zich gewoon nooit voor."

• Ik herken me hierin wel een beetje. Voornamelijk vroeger, toen ik klein was, vond ik het moeilijk om te geloven of God wel bestond. Ik geloofde ook dat God dood was, of niet echt was. Ik stond er ook niet vaak bij stil. Nu begin ik daaraan te twijfelen. Ik geloof wel dat er 'iets' is, maar of dat God is kan ik niet zeggen. Geloof is alleszins belangrijker geworden voor mij dan vroeger.

Sanders sprak van kinds af hardop tegen iets of iemand. Hij richtte het op een ander, iets dat hem overstijgt. Een soort bede, zegt hij nu. Hij bespreekt daarin zijn twijfels, die hij dan adresseert aan iets of iemand. Sanders vindt het belangrijk om gehoord te worden, niet bevestigd of verhoord.

• Ik kan me heel goed inbeelden dat bidden belangrijk is voor veel mensen. Ze kunnen daar veel steun uit halen. Zelf bid ik niet, ik heb respect voor mensen die het doen, maar ik geloof dat het voor mezelf niets zal uithalen.

Verder in het interview verklaarde hij dat hij zijn bede (hardop spreken) nu richt tot God. "Tot de toehoorder, de goede verstaander. Die er niet op uit is mij te laten struikelen, maar in erbarmen mij aanhoort. Je valt vanzelf terug op dat soort oude taal, omdat die beproefd is."

Voor Sanders is religie net als muziek: "In muziek gebeuren dingen, uitgedrukt in noten, die heel helder zijn. God troont op de gezangen van mensen, zegt een psalm - en voor mij drukt muziek tegelijkertijd het meest abstracte en het meest intieme uit. Het is voor mij niet goed mogelijk naar bijvoorbeeld 'Erbarme dich' van Bach te luisteren zonder op zijn minst het idee van een God te krijgen."

• Ikzelf beschouw muziek als iets speciaals, het kan veel doen met mensen. Voor iedereen heeft muziek een andere betekenis of dimensie. Bijvoorbeeld: muziek kan mij vrolijk maken of soms ontroeren. Voor mij speelt muziek dus sterk op mijn emoties. Sanders koppelt muziek aan religie, het doet hem aan een God denken.

Lied: Horizon - Tourist LeMC

https://www.youtube.com/watch?v=shpmMmeE7Vk

Ik ga met de deur in huis vallen: ik vind dit lied gewoonweg prachtig! Om eerlijk te zijn verstond ik niet veel van wat hij zong, maar wanneer ik de tekst erbij haalde en luisterde was het echt 'wauw'. Er zit veel karakter en diepgang in dit lied.

Ik heb de tekst volledig geanalyseerd en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik deze kan opdelen in verschillende categorieën van onze huidige samenleving.

• Zingeving

Was ’t nie voor de liefde van m'n mensen
Dan gaf ik het al lang op

Hij houdt ervan om mensen liefde te geven, zo niet zou hij minder zin hebben in het leven en dus opgeven.

Omgeven door problemen
Volg k'ik de melodie
De tonen zen men treden
Tot dak den horizon kan zien

Hij zingt hier over de melodie die hem op weg helpt, ruimer gezien: muziek. Dankzij de muziek blijft hij overeind en bereikt hij zijn doel. Ondanks hij met veel problemen te maken krijgt.

• De mensheid

Heb vertrouwen in de mensheid
Nen optimist zegt ‘t ga beter als ooit
Historicus pleit, we hebben ’t erger gehad

Tourist zingt over vertrouwen hebben in de mensheid. Deze dagen is dat heel belangrijk volgens mij, zeker met de aanslagen mag je niet iedereen meteen wantrouwen. Bijvoorbeeld de moslims. Optimisten bekijken de samenleving positief en we hebben het inderdaad erger gehad, denk maar aan de tijden van oorlog.

De grootten hoop heeft weer niks gezien niks gehoord

De dag van vandaag zijn de mensen nogal op zichzelf gesteld. Een ingesteldheid als: 'iedereen heeft zijn problemen, net als ik. Ik trek er mij niets van aan.' komt wel eens voor. Bijvoorbeeld bij een ongeval gaan veel mensen gewoon voorbijlopen in plaats van te helpen.

Een brandje hier een brandhaardje daar
De as waait tot in den achtertuin

Of het nu kleine of grote problemen zijn, belangrijk of minder belangrijk nieuws. Het zal altijd tot bij de mensen komen (tot in den achtertuin). Bijvoorbeeld via televisie, internet ... Het merendeel van het nieuws wordt ook meestal gedramatiseerd om de aandacht van de lezer of kijker te trekken.

• Geloof

En of'k al terug geloof in iets

Ik strand telkens opt ’t ongeloofelijke

Ma ge hebt iet nodig om te kaderen

Om alle Bonheur of malchance te kunnen plaatsen

Om u één te kunnen voelen met de generatie

Voor kracht om de bladzijde om te draaien

Volgens mij gelooft Tourist niet echt in iets, omdat hij telkens uitkomt op het 'ongeloofelijke': dus letterlijk gezien 'niet geloven'.  Hij wil wel geloven om erbij te horen, om het geluk of ongeluk te kunnen verwerken. Om er kracht uit te halen.

• Tijdsdruk

En we weten dat de tijd dringt

Dus ik slaag de snaar aan en zet hem even stil

In de huidige samenleving heerst een tijdsdruk. Ik denk dat hij in dit stukje daarnaar wil verwijzen. Hij zet de toon (slaag de snaar aan), en geniet van de klank (zet hem even stil), om even tot rust te komen en aan de tijdsdruk te ontsnappen.

•  Prestatiedruk

Antwoorden hem'k nie alleen men lied

Tot in de ziel van de wereld met woord en melodie

De kennis wetend 't weet helemaal niks

Misschien geven we het best nog nen dag of twee

Want we zen nog nie klaar voor een nieuw begin

Ik weet vandaag nog nie helaas

Morgen misschien

Hij heeft geen antwoorden, alleen zijn lied en 'weet helemaal niets'. In deze maatschappij moet je almaar meer weten en overal een antwoord op hebben. Dat zorgt voor druk, terwijl dat zoiets tijd nodig heeft. (misschien geven we het best nog nen dag of twee ...)

Na een jaar van men schieve verhalen

Zitte 'k ik me men hande in men haar

Knikkend me de kop van nee nee neej

'k Probeer heel veel, ma het zit me ni mee

Hij weet het niet meer, het zit hem niet mee, terwijl hij al veel geprobeerd heeft. De prestatiedruk zorgt ervoor dat we meer dingen (moeten) proberen, met als gevolg dat veel dingen mislukken.

• Verleden

T'is al lang verleje tijd

Da kik als kind docht da'k kost toveren

Maar deze strijd, is fameus te zwaar

Da had'k toen nog nie voor ogen

Als kind had hij een zorgeloos leventje omdat hij toen nog veel fantasie had (docht da 'k kost toveren). Maar de dingen waarmee hij nu te maken krijgt als volwassene is 'heel andere koek'. Als kind dacht hij nog niet aan later en wist hij nog niet dat het leven zo zwaar kon zijn.

Blog: Het Kleine Geluk

Op deze blog staan foto's, verslagen en anekdotes uit het leven van een jonge bejaardenverzorgster. Ik vind de foto's alleen al de moeite om naar te kijken. Je ziet en je leest op haar blog dat ze heel erg houdt van haar job. Voor haar is werken daar net als vakantie. Ze vindt het leuk om omringd te zijn door de mensen en houdt van de leuke activiteiten die daar op poten worden gezet. Als ik de foto's bekijk, kan ik dat alleen maar beamen: de activiteiten zien er heel divers en ontspannend uit. Dat gaat van taart bakken tot breien tot fietsen, gezellig buiten zitten in de zon, schilderen en ga zo maar door. Ik vind het hartverwarmend om te zien hoe deze mensen zich zo amuseren. Het Kleine Geluk is dan ook een terechte naam voor haar blog.

Wie interesse heeft kan altijd een kijkje nemen: https://openkring.wordpress.com/

Joël de Ceulaer over de zin van het leven

Joël schreef een boek 'Homo Sapiens: gesprekken over de zin van het leven'. Voor zijn boek had hij 52 gesprekken met filosofen, wetenschappers, politici, kunstenaars en intellectuelen, rond het thema 'de zin van het leven'. Daarrond werd hij ook geïnterviewd. 

Zijn eerste zin vond ik al meteen sterk: "de vraag: 'wat is de zin van het leven' verdwijnt zodra je het leven als zinvol ervaart. Het leven is iets om te doen, niet iets om over na te denken." Maar toch denk ik dat veel mensen zich die vraag vroeg of laat stellen, voornamelijk in periodes dat het slechter gaat. Om toch een antwoord te geven op de vraag zei hij: "het leven is niet op zich zinvol. (...) Het is volslagen absurd en verstrekt zinloos. Tenzij je in God gelooft..." Je moet dus je leven zelf invullen. Volgens Joël hoort geloven in God daarbij.

Hij sprak over een kloof tussen twee groepen geïnterviewden:

1) Mensen die geloven in God

--> Zij ervaren het leven als zinvol, als voorbereiding op de dood.

2) Mensen die niet geloven in God

--> Zij beschouwen het leven op aarde als een absurde, kosmische grap waar we verder niets aan kunnen verhelpen.

Als kind was Joël gelovig, hij was misdienaar. Maar tegelijk was hij ook bang van God, bang om naar de hel te gaan. Rond zijn 22ste veranderde zijn visie daarrond en had hij geen angst meer. Hij geloofde niet meer in God en ontwikkelde zijn eigen wereldbeeld, gebaseerd op de evolutietheorie.
Ik behoor voornamelijk bij 2. Ik geloof in iets, maar waarschijnlijk is dat niet God. Ik neem mijn leven op aarde wel serieus, maar soms stel ik me de vraag waarom ik hier ben. Ondertussen weet ik hoe belangrijk het is hier te zijn en hoe wonderbaarlijk het is dat ik er ben.

Joël verklaarde dat we leven in een tijdperk van morele vooruitgang als collectief. Hij gaf daarbij als voorbeelden de UVRM en dat we als groep ingrijpen bij gruwelijkheden. (bijvoorbeeld bij aanslagen)
Volgens mij klopt dat wel, als groep gaan we elkaar steunen bij gruwelijke gebeurtenissen. Bij de aanslagen leefde het hele land mee met de slachtoffers. Ook de UVRM toont aan dat er in het verleden inspanningen werden geleverd om de mens te beschermen waar het nodig is.

"We mogen God niet weggooien" aldus Joël. "Er zijn twee visies die vroeger bestonden op God."

1) God is transcendent en leeft dus buiten ons. Het is een soort scheppende kracht die ontoegankelijk en onbegrijpelijk is voor ons.

2) God zit besloten in de natuur, er is dus geen verschil tussen God en de natuur.

Zijn eigen visie daarrond is: "God is emergent. Dat wil zeggen dat God een soort van collectieve eigenschap is. Als collectief kan de mensheid heel wat vooruitgang boeken, ook moreel. Eén mens op zich is niet goddelijk, een groep mensen wel. Dat is een poging om God te verzoenen met een strikt materialistisch wereldbeeld."
Als ik er over nadenk klopt het wel wat hij zegt. Stel dat slechts één iemand zou geloven in God dan heeft die persoon daar misschien even steun aan, maar zal geen begrip krijgen van anderen. Wanneer een hele groep mensen in God gelooft, heeft heel die groep steun aan elkaar. Op die manier kan je als collectief veel meer bereiken. Je kan als groep bidden en met je gedachten bij gruwelijke gebeurtenissen zijn, dat geeft meer steun aan de mensen die effectief iemand verloren hebben. Materialisme is tegenwoordig heel belangrijk voor veel mensen, maar als we meer aandacht aan God schenken, zullen we misschien beseffen dat materiaal niet het belangrijkste is in ons leven.

Tenslotte gaf hij nog mee dat onze hersenen geëvolueerd zijn om te overleven en vragen te stellen. Ze zijn niet gemaakt om vragen te beantwoorden. De mens zal dus nooit de grootste vragen beantwoorden. Ook niet de vraag naar de zin van het leven ...

Voor wie interesse heeft het volledige interview te bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=Z-cVoLysqEk

Artikel: Ruim helft Belgische jongeren voelt zich gelukkig (De Standaard)

Samenvatting van het artikel:

54 % van de Belgische jongeren tussen 15 en 25 jaar zegt gelukkig te zijn. Eén op de zeven voelt zich niet gelukkig. De studie werd uitgevoerd door het marktonderzoeksbureau InSites Consulting bij meer dan 4.000 jongeren in zestien landen. België staat hierbij op de laatste plaats, samen met Denenmarken, Frankrijk, Italië en Spanje.

Joeri Van den Bergh van InSites Consulting concludeert uit het onderzoek dat deze Generatie Y een 'happy generation' is. Hij zegt daarbij dat ze nergens minder dan de helft uitgesproken gelukkige jongeren gevonden hebben. Over alle regio's zou gemiddeld één op de tien jongeren niet gelukkig zijn.

Wat Belgische jongeren het meest gelukkig maakt is vakantie. Daarna volgt seks en als derde contact met vrienden en familieleden. Waar ze ongelukkig van werden, waren: de scheiding van hun ouders, de diagnose van een ernstige ziekte en gedumpt worden door hun vriend(in).

Mijn mening hierover:

Volgens mij is gelukkig zijn sterk afhankelijk van persoon tot persoon en van moment tot moment. De ene persoon zal nu eenmaal sneller een 'dipje' hebben dan iemand anders. Je ingesteldheid heeft hier ook mee te maken. Of je positief naar het leven kijkt en je leert uit je tegenslagen, dat je kritiek kan plaatsen en daar rekening mee houden ... Of je kijkt negatief naar het leven en denkt bij elke tegenslag dat de wereld vergaat. Het doet me wel deugt te horen dat redelijk wat jongeren gelukkig zijn. Ik persoonlijk ben dat niet altijd. Ik heb zo mijn momenten, maar ik geniet er wel van als ik gelukkig ben en anderen gelukkig zie. Het is volgens mij ook belangrijk om dingen te zoeken die je gelukkig maken en waar je voldoening uit haalt. Zingeving dus. Bij mij is dat bijvoorbeeld afspreken met vrienden, sporten, naar mijn favoriete serie kijken, voor de klas staan ...

Filmpje: Don Bosco gelooft

In het filmpje vertellen een aantal leerkrachten/verzorgsters over hun geloof in God.

Ze beantwoorden daarbij drie vragen die hen werden gesteld, ik pikte er enkele antwoorden uit:

1) Wat is geloven voor jou?

Bruno: "Geloven is voor mij vaste grond hebben onder mijn voeten. Soms kan je het gevoel hebben dat je er helemaal alleen voor staat en er niemand is die bij jou is en om je geeft. Als gelovige heb ik het geluk te mogen ervaren dat die ene er nog steeds is: God. Dat geeft mij zodanig veel kracht dat je naar mensen toe kan stappen en dingen kan doen die je daarvoor onmogelijk zou hebben geacht."

--> Ik vind dit inspirerend omdat je merkt dat hij er kracht uithaalt door zijn geloof in God. Door te geloven zet hij de stap om naar mensen toe te gaan, het brengt dus iets positiefs teweeg.

Rien: "Ik probeer een beetje te doen zoals Jezus doet door er te zijn voor andere mensen. Door die mensen mee te dragen en te ondersteunen wanneer dat nodig is. Dan durf ik mezelf even aan de kant zetten en die andere mensen voorrang geven."

--> Ik herken me hier wel in. Ik probeer ook steeds het goede te doen voor andere mensen. Het overkomt mij ook vaak dat ik de belangen van anderen voor neem op mijn eigen belangen. Dat is op zich wel positief, zolang je daar niet te ver in gaat en je jezelf nog steeds graag blijft zien. 

2) Hoe probeer je geloof een plek te geven in je werk met jongeren?

Marie: "Voor mij is het heel belangrijk dat ik er ben voor mijn jongens, dat ik geloof in hen. Ik vind het mijn job om hen te steunen als het niet goed gaat of als het juist wel goed gaat. Ze moeten die doelstellingen bereiken, voor de ene is dat veel gemakkelijker dan voor de ander. Soms voelen ze zich helemaal niet goed: wat wordt er van mij Verwacht? Dat kan ik niet ... Als ik dan aan de zijlijn sta en hen aanmoedig door te zeggen: 'komaan, ge kunt da!', dan ga ik ervan uit dat zij meer zelfvertrouwen hebben en gaan geloven in zichzelf."

--> Dit vind ik super om te horen! De begeleidster gelooft in haar jongens en moedigt ze aan als het wat minder gaat. Het is superbelangrijk te geloven in jongeren en ze te steunen. Daardoor voelen ze zich begrepen en zullen ze beter presteren. Het zelfvertrouwen is vaak iets wat knaagt bij jongeren, ook bij mezelf. Als ze die jongeren dan aanmoedigt krijgen ze meer geloof in zichzelf en kunnen ze die doelstellingen met gemak aan.

Stef: "Door op een bepaalde manier jongeren nabij te zijn. Ze telkens opnieuw kansen geven en telkens opnieuw beginnen met een schone lei. Om steeds opnieuw die stap te zetten: we gaan samen op weg, zoeken samen naar antwoorden op levensvragen. Dat telkens opnieuw durven doen: samen met hen op weg gaan."

--> Deze leerkracht getuigt van veel doorzettingsvermogen. Hij geeft zijn leerlingen telkens opnieuw kansen en dat vind ik mooi. Want ik weet hoe opstandig sommige jongeren kunnen zijn in de klas en de boel op stelten kunnen zetten. De leerkracht geeft elke keer opnieuw een kans aan hen. Chapeau voor hem! Ik denk dat er veel leerkrachten zijn die snel hun geduld zouden verliezen daarin.

3) Worstel je soms met je geloof?

Stef: "Geloven is nooit af, het blijft altijd een soort zoekproces. Het staat niet vast op papier wat het juiste is en dat het dan je hele leven hetzelfde blijft. Dat evolueert ook. Vandaag de dag is geloven op zich al een worsteling omdat de maatschappij hier negatief tegenover staat. Ik zie het als mijn eigen opdracht om de verkeerde/negatieve beelden dat sommigen hebben over geloven bij te stellen."

--> Ik kan me hier wel in vinden. Dit is ook een beetje de reden waarom we deze blog moeten schrijven: we hebben allemaal een visie rond verschillende thema's, ook rond geloven. Ons beeld daarrond zal evolueren en dat zal nooit stoppen. Het is een zoekproces en mensen die negatief staan tegenover geloven zullen hopelijk hun beeld bijstellen hierover.

Filmpje: Met vallen en opstaan

Niels is 23 jaar en is al op jonge leeftijd in aanraking gekomen met lijden. Zijn voorzitter van de harmonie werd naast hem omver gereden en heeft zijn twee benen verloren. Dat incident heeft bij hem een switch gemaakt in zijn geloof. Als jongere vroeg hij zich af (net als vele andere jongeren): waarom overkomt mij dit? Waar is God nu? Waarom is dat gebeurd? Dat zijn vragen waar je mee bezig bent, maar toch geen antwoord op vindt.

Niels is heel gelovig opgevoed en is daar zelf kritisch over beginnen nadenken. Hij begon te zoeken, stelde zich vragen: wat doe ik hier eigenlijk?, wat zijn we hier aan het zeggen? Dit maakt dat hij een eigen, kritische visie rond geloof begon te vormen. Een visie die nog steeds niet af is. Voor hem is het christendom altijd een zoektocht geweest en dat zal dat ook altijd blijven.

Toen hij als jongere op zoek was naar antwoorden op de vragen: wie ben ik?, wie wil ik zijn?, stuitte hij op veel weerstand vanuit zijn omgeving. Mensen vroegen zich af: hoe kun je daar nu nog mee bezig zijn? Onterecht, naar mijn mening. Iedereen is vrij om te geloven en iedereen baant zich een eigen weg daarin.

Nu is hij gewoon zichzelf, waarvan het christendom een deel van zijn persoonlijkheid is geworden. Niels wil daarmee anderen aanspreken, door op zijn eigen authentieke manier christen te zijn. Hij hecht veel belang aan het christelijk geloof, het houdt hem een spiegel voor. Wanneer hij bijvoorbeeld ruzie had met zijn broers voelde hij zich daar slecht over vanbinnen en kon hij zich niet vertonen aan God, kon hij zichzelf die spiegel niet voorhouden. Hij zorgde er dus voor dat de ruzie steeds opgelost geraakte. Ik herken ook wel dat gevoel vanbinnen wanneer ik ruzie heb met iemand, dat knaagt heel erg. Ik ben niet zo gelovig als Niels, maar ik kan er wel inkomen dat zo'n gevoel wel een schuldgevoel kan oproepen ten opzichte van God.

Als christen interpreteert hij de uitspraken in de bijbel als opdracht of appel. Bijvoorbeeld de uitspraak: 'bemin uw naasten als uzelf en heb uw vijand lief'. Dit leert u anders naar de mens kijken, aldus Niels. Ikzelf probeer ook vanuit die gedachte naar mensen te kijken, gewoon de mensen behandelen zoals je zelf zou behandeld willen worden. Moest iedereen zo denken zou de wereld er sterk op vooruitgaan denk ik.

Wat geloven is voor mij ...

Geloven, kan je vanuit verschillende dimensies. Een aantal dimensies passen binnen de mate waarin ik geloof.

De eerste dimensie is de rituele dimensie. Deze staat voornamelijk voor de symbolische betekenis van geloof. Dit past zeker binnen mijn geloof omdat ik op de PKG schaal tot het relativisme behoorde en dat omvat ook het symbolisch geloven. Bij het christendom bestaan een aantal rituelen. Bijvoorbeeld: doop, ziekenzalving, eerste communie, plechtige communie ... Die rituelen heb ik zelf ook ondergaan en daar ben ik blij om. De gebeurtenissen op zich hebben bij mij niet veel teweeggebracht, maar het symbolische dat erachter zit vind ik wel speciaal. Wanneer je gedoopt wordt ben je officieel 'een leerling van God', maar het is tegelijk ook een teken van liefde dat je ouders blij zijn dat je er bent. Zo heb ik dat toch ervaren, net als bij de ziekenzalving. Mijn plechtige communie was symbolisch gezien, de overgang naar 'volwassenheid', naar een 'nieuw begin'. Als ik een kapelletje tegenkom of naar de kerk ga brand ik meestal een kaarsje om warmte te geven aan de mensen die mij nauw aan het hart liggen.

De tweede dimensie is de ethische dimensie. Dit zijn zogezegd de 'gedragsregels' die binnen een bepaalde religie of godsdienst passen. Op welke manier je moet handelen in verhouding tot God, tot de ander, tot de natuur, tot zichzelf, tot de samenleving ... Ik hecht hier wel belang aan, hoe mensen zich tegenover elkaar gedragen, tegenover de natuur, God, de samenleving. Ook hoe ik me daartegenover gedraag. Ik heb respect tegenover de natuur (ik gooi bijvoorbeeld geen afval op de grond). Ik heb respect tegenover anderen (ik lach geen mensen uit). Ik heb respect tegenover God (ik gebruik geen scheldwoorden). En dit alles omdat ik dat zelf belangrijk vind en omdat ik weet dat dit 'het goede' is.

Voor mij is er geen specifieke God waarin ik geloof. Ik geloof dat er 'iets' is (ook wel het 'ietsisme' genoemd), iets buiten ons, maar wat weet ik niet. Zolang ik blijf geloven in mezelf (ook al is dat niet gemakkelijk) en geloof in anderen om mij heen, ben ik tevreden. Ik respecteer wel mensen die geloven in een God, want geloven is en blijft iets persoonlijks.