Wat is goed in onze samenleving?

Children see, children do




In dit filmpje zie je kinderen die volwassenen nadoen. Als volwassene heb je altijd een voorbeeldrol alleen ben je je daarvan meestal niet bewust. In het filmpje zie je negatieve voorbeelden met agressie, roepen, slaan en roken en kinderen die dat gedrag kopiëren. Kinderen kijken vaak op naar volwassenen en nemen het gedrag dat zij vertonen als vanzelfsprekend (de norm). Dit is echter niet altijd het geval, zoals je in het filmpje kan zien.

Ik vind het zeer jammer dat dit voorkomt. Ik vind het logisch om in het bijzijn van kinderen het goede voorbeeld te geven en bijvoorbeeld niet te beginnen slaan of roepen. Kinderen en zeker jonge kinderen moeten namelijk nog van alles leren over wat goed is in de samenleving en wat niet. Als wij dan als volwassene het slechte voorbeeld geven, nemen de kinderen dat als goed aan. Dit heeft als gevolg dat ze minder normbesef ontwikkelen. Dat ze gaan denken dat slaan goed is omdat de ander zogezegd iets verkeerd deed. Het is dus belangrijk om je daar als volwassene bewust van te zijn. Als leerkracht heb je een voorbeeldfunctie voor je leerlingen. Dus als leerkracht moet je je extra bewust zijn van je gedrag. Ik probeer er dan ook op te letten wanneer ik voor de klas sta omdat ik het belangrijk vind dat kinderen het goede voorbeeld krijgen zodat zij dat ook toepassen in hun eigen leven.


Enkele vragen en mijn antwoord daarop:


- Is de verantwoordelijkheid van mensen ruimer dan enkel voor het eigen leven?


Geen gemakkelijke vraag. Ik denk deels wel, ieder mens is verantwoordelijk voor het eigen leven. Je maakt je eigen keuzes, neemt belangrijke beslissingen, je bouwt je eigen leven uit. Maar of we dan ook verantwoordelijk zijn voor zaken buiten ons leven? Volgens mij hangt dat sterk af van wat het is. Bijvoorbeeld: we zijn verantwoordelijk voor onze eigen kinderen. Maar ik denk niet dat we voor de kinderen van een andere ouder verantwoordelijk zijn. Het hangt ook een beetje af van het moment. Als ik ga oppassen, ben ik natuurlijk wel voor even verantwoordelijk voor die kinderen omdat de ouders weg zijn. Een ander voorbeeld: wanneer we duurzaam leven om een propere aarde na te laten voor volgende generaties nemen we onze verantwoordelijkheid op voor die generaties.

We zijn bijvoorbeeld niet verantwoordelijk voor oorlog in ons land of andere landen, voor brandstichting, diefstal, moord waarmee we niets te maken hebben, daklozen ...

Bij daklozen spreken we volgens mij over de derde vorm van verantwoordelijkheid, namelijk het vrij en bewust niet doen van wat je eigenlijk wel zou moeten doen. Namelijk die mensen helpen. Ik kan dus wel stellen dat verantwoordelijkheid ruimer is dan voor ons eigen leven. Niet in elke situatie, maar toch als het van ons verwacht wordt of als we ons verantwoordelijk voelen (bv. voor onze eigen kinderen).

- Wat stimuleert mensen om het goede te doen?


Wanneer mensen door iets geraakt worden, worden ze gestimuleerd om het goede te doen. Dit wordt in onze cursus omschreven als de vierde vorm van verantwoordelijkheid. Daarin staat dat wanneer we geconfronteerd worden met een medemens in nood, we onmiddellijk weten dat we een verantwoordelijkheid hebben. Bijvoorbeeld wanneer we een filmpje zien over de schrijnende omstandigheden in ontwikkelingslanden gaan we geld storten om die mensen te helpen. Ik heb zelf ook de neiging om iets te doen voor die mensen nadat ik een filmpje zag over hoe slecht het daar soms gaat, in welke omstandigheden zij moeten (over)leven. Ik heb getwijfeld om vorig jaar een bouwkamp van de Damiaan-actie mee te doen. Maar voor mij was die stap nog iets te groot. Ik denk er wel over het te doen. Het lijkt me een unieke en bijzondere ervaring.

Volgens mij is het door die filmpjes te zien dat we besef krijgen dat wij het hier goed hebben en andere mensen in slechte omstandigheden leven. Soms zien de mensen bij ons het in de realiteit, maar kijken ze er gewoon over. Misschien omdat ze het niet willen zien. Denk maar aan de daklozen of vluchtelingen die op straat leven. Enkel wanneer het in scène wordt gezet en het in de aandacht wordt gebracht hebben mensen er oog voor. Dat toont volgend filmpje aan: https://youtu.be/hXMyZFMVhmg

Het jammere is natuurlijk dat er enkel aandacht wordt besteed aan zo'n dingen als het in de spotlights komt. Bijvoorbeeld bij acties zoals De Warmste Week, Rode Neuzen Dag, Damiaan-actie, Samen tegen armoede ... wordt er enkel die periode aandacht besteed aan de problemen, daarna verdwijnt het weer uit de spotlights en wordt er niet meer aan gedacht. Dat is jammer, maar ik begrijp het ook wel omdat je niet continu kan bezig zijn met al die organisaties. Het is op den duur veel te veel om aan alle organisaties aandacht te schenken.


- Welke waarde wil ik zeker doorgeven aan mijn leerlingen?


Vriendschap. Voor mij was vriendschap op school het allerbelangrijkste. Het is leuk om het gevoel te hebben dat je er niet alleen voor staat. Met vrienden kan je je amuseren op de speelplaats, kan je je hart luchten. Als je (een) goede vriend(en) hebt ben je meer gemotiveerd om naar school te komen en worden de lessen ineens een pak leuker. Ik ben dan ook resoluut tegen pesten. Ik vind het een teken van onmacht. Pesten op school kan je niet vermijden, maar je kan er wel over praten en zorgen dat het zo weinig mogelijk gebeurt.


- Waarom is deze waarde belangrijk in relaties tussen mensen?


Ik denk dat niemand kan leven zonder vriendschap. Het is gewoon belangrijk om te weten dat er iemand achter je staat die om je geeft en die je vertrouwt. Vriendschap kan je motivatie geven om toch 's morgens vroeg uit je bed te komen en aan de dag te beginnen. Echte vrienden staan altijd voor je klaar en kunnen je troosten of helpen bij een moeilijk punt in je leven. Ze zijn dat ene lichtje aan het einde van de tunnel dat altijd blijft branden. Het is dan ook belangrijk in je werk op zoek te gaan naar vriendschap.

- Wat gebeurt er als deze waarde afwezig is?


Dan zou ik niet meer dezelfde persoon zijn. Ik denk dat mensen vriendschap nodig hebben om te kunnen functioneren, de mens is nu eenmaal een groepsdier. Als ik me een leven zonder vriendschap zou moeten inbeelden zou ik moeite hebben om nog gemotiveerd te zijn. Dan zou ik nieuwe mensen willen ontmoeten waarmee ik een band kan opbouwen. Voor mij moeten dat mensen zijn die ik kan vertrouwen en die altijd voor me klaar staan en ik voor hen.


- Welk standpunt neem ik in rond volgende casus?




Ik zou bij deze casus mijn sjaal en handschoenen of mijn jas aan de jongen geven. Je ziet dat hij verkleumt van de koud, terwijl jij het warm hebt. Ik zou eerst vragen waar zijn jas is en daarna iets geven van mezelf. Je ziet ook in het filmpje dat veel mensen hem hun jas of sjaal/handschoenen geven. Het is mooi om te zien dat iedereen iets geeft. Je ziet aan de mensen hun gezicht dat ze blij zijn wanneer ze iets hebben kunnen doen. Het gaf hen voldoening en het zou mij ook voldoening geven als ik iets heb kunnen doen voor die jongen.

- Welke waarden spelen in deze casus een rol?


Vertrouwen, omdat de mensen de jongen vertrouwen aangezien ze hun jas/sjaal/handschoenen geven. Het kon evengoed zijn dat de jongen ermee vandoor ging. Geven om elkaar, omdat het de mensen duidelijk iets deed dat de jongen kou had, anders zouden ze nooit iets gegeven hebben. Gezondheid omdat de mensen niet wilden dat hij bevroor en ziek werd. Verantwoordelijkheid omdat er op dat moment geen ouder bij de jongen was, voelden ze zich verantwoordelijk en gaven ze hem iets zodat hij minder kou leed. Die verantwoordelijkheid is de vierde vorm omdat de jongen een signaal geeft aan anderen (ik heb koud) waardoor die zich verantwoordelijk voelen voor hem.



Klasgesprek


In de klas hadden we gesprekken over waarden, normen en ethiek. Ook werd er een discussie aangegaan, de 'pizzadiscussie', deze leg ik hieronder verder uit.

Pizzadiscussie


Omschrijving van de discussie: je gaat naar de pizza hut met een vriend of vriendin en je kiest voor het pizzabuffet. Je vriend(in) kiest voor een gewone pizza. Tijdens de maaltijd vraagt je vriend(in) of hij/zij een stuk mag van jouw pizza. 

Mijn mening: voor mij zou dit geen probleem zijn, ik zou hem of haar het stuk geven. Aangezien ik het pizzabuffet nam en het toch 'à volonté' is zou ik me niet laten tegenhouden. Stel nu dat ik geen pizzabuffet had genomen, maar een pizza zou ik nog steeds een stuk geven. Maar ik denk niet meer dan 2 stukken maximum. Want in dit geval kan je geen pizza bijhalen en je moet ook aan je eigen belangen denken. 

De mening van de klas: de klas deelde dezelfde mening als ik. Zij zouden ook een stuk pizza afgeven aangezien het pizzabuffet 'à volonté' is.



Waarden


Uit de klasgesprekken bleek dat welke waarden we belangrijk vinden verschilt van persoon tot persoon. 

De waarde die ik op de eerste plaats zet is vertrouwen. Ik vind dat vertrouwen onmisbaar is in relaties tussen mensen. Vertrouwen hebben is op veel vlakken belangrijk. Bijvoorbeeld als je een geheim aan iemand vertelt wil je dat dit niet wordt doorverteld. Of wanneer je een band met iemand opbouwt is het belangrijk vertrouwen te hebben in die relatie. Ik vind het ook belangrijk om binnen een relatie elkaar te vertrouwen en geen informatie achter te houden. Vertrouwen kan je ook tonen in de zin van beloftes nakomen. Wanneer je iets belooft aan iemand en je komt die belofte wel of niet na. Voor mij houdt dat allemaal verband met elkaar vertrouwen. Zonder vertrouwen kan je volgens mij dus geen stevige band opbouwen met iemand.



Normen


Normen zijn ongeschreven wetten, ze komen voort uit waarden. Normen zijn dus eigenlijk een soort gedragsregels, er wordt dan ook verwacht dat je die regels in het dagelijkse leven toepast. Zo wordt er bijvoorbeeld verwacht dat je steeds vriendelijk bent ten opzicht van je medemens. Deze norm komt voort uit de waarde vriendelijkheid. Ikzelf hecht belang aan die waarde dus ik vind het ook vanzelfsprekend om vriendelijk te zijn tegen mijn medemens. Normen kom je ook continu tegen op de weg, bijvoorbeeld stoppen voor een rood licht, voorrang verlenen, stoppen om aan een zebrapad ... Ook in het openbaar vervoer, bijvoorbeeld je plaats afstaan aan een zwangere of oude vrouw. Op straat mag je bijvoorbeeld geen papiertjes gooien. Deze norm wordt tegenwoordig bestraft met een GAS-boete.



Het Kleine Geluk

Deze blog besprak ik reeds bij het vorige thema (Zin in (samen)leven!). Wat ik nu over die blog kan zeggen bij dit thema 'Wat is goed in onze samenleving', is dat het een voorbeeld is van 'het goede' in onze samenleving. Ik zeg het nogmaals: ik vind het een hartverwarmende blog omdat je alleen gelukkige mensen ziet op de foto's en dat ze zich amuseren. Ik denk dat hier de waarde zorgen voor anderen heel sterk aanwezig is. Omdat de verzorgsters goed zorgen voor de ouderen. Er is ook aandacht voor persoonlijke ontwikkeling. Zo zie je dat ze koken en allerlei activiteiten doen, de schrijfster van de blog zet ook regelmatig een oudere in de kijker met een verhaal die hij/zij vertelt van vroeger. 





Film: Gone Baby Gone (2007)

Je kan de trailer hier bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=JyT0_wfQR2Y

Het verhaal gaat over een 4-jarige peuter (Amanda) die vermist wordt. De tante van de peuter gaf haar verdwijning aan bij de politie van Boston. Twee agenten buigen zich over de verdwijningszaak. Later, na weinig resultaat, werken de twee agenten samen met andere twee onderzoekende inspecteurs. De twee agenten ontdekken belastende informatie, de moeder van Amanda is namelijk drugsverslaafd. Al snel blijkt dat iedereen iets te verbergen heeft en ze niemand nog kunnen vertrouwen.


Eerst en vooral vind ik het lastig om hierover mijn mening te geven omdat ik enkel de trailer gezien heb en niet de volledige film. Op basis van de trailer kon ik een beetje afleiden waarover het verhaal ging, maar het is sowieso een moeilijke film om te volgen. Het hoofdpersonage Patrick Kenzie (een politieman) wordt namelijk zelf vaak op het verkeerde been gezet. Want blijkbaar zat het politiekorps er ook voor iets tussen. Zo zie je maar dat lang niet iedereen te vertrouwen is. In het dagelijkse leven kom je het maar al te vaak tegen. Bijvoorbeeld wanneer je iemand vertrouwt en later blijkt dat die persoon ook in het complot zat. Blijkbaar zou Boston een criminele buurt zijn waar alles draait om geld en drugs. Ik denk dus dat de samenleving daar een ander mensbeeld/levensvisie heeft dan hier in België. Dat zorgt er ook voor dat de mensen zelf ander mensbeeld hebben en dus ook andere waarden en normen vooropstellen. Dat kan verklaren waarom in de film zoveel informatie wordt achtergehouden. In de trailer wordt gezegd: "Where I come from, you die with your secrets". Dit kan aangeven dat de waarde 'vertrouwen' en 'eerlijkheid' niet bovenaan staan. Iedereen is daar met andere woorden 'verdacht'.


Artikel: "Stuur kleuters naar school, anders geen leefloon"


Het artikel kan je lezen via deze link: http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/politiek/1.1256072

Ik pleit sowieso voor kleuters die naar school gaan. De kleuterklas is niet verplicht maar ik denk dat het onmisbaar is voor de ontwikkeling van een kind. Een kind leert enorm veel bij vanaf de kleuterklas, ze leren wat wel en niet mag, ze leren sociale vaardigheden, ook de basis wordt gelegd voor het eerste leerjaar en de verdere basisschool. Maar ik vind de maatregel om het leefloon af te nemen wel extreem. Ik zou in eerste instantie willen weten waarom mensen hun kleuters niet naar de kleuterklas laten gaan. Ik denk dat het in het belang is van het kind en ook in dat van de ouders dat hun kind op een vlotte manier ontwikkelt.

Ik denk dat meneer Versnick wil inspelen op de tweede vorm van verantwoordelijkheid bij de ouders. Namelijk: het vrij en bewust niet doen wat je eigenlijk wel zou 'moeten' doen. Hij wil eigenlijk dat de ouders hun kind naar de kleuterschool sturen, want wanneer ze dat niet doen wordt hun leefloon afgenomen. Volgens Versnick zou deze maatregel kinderen uit armoede halen en meer kansen bieden. Of je daarmee kinderen uit armoede kan halen betwijfel ik want wanneer de kleuters naar school zouden gaan zijn daar soms ook kosten aan verbonden, bijvoorbeeld een (boeken)tas aankopen. Dat je zo de kinderen meer kansen biedt, daar ga ik wel mee akkoord.

Toepassing op het ethisch model


Vanuit zijn politieke verantwoordelijkheid wil Versnick als grondhouding oplossingen zoeken voor het armoedeprobleem dat vaak in de grootsteden voorkomt.  Hij reflecteert ook naar het feit dat in grootsteden vaker leerachterstand wordt vastgesteld.  Vanuit zijn verantwoordelijkheid ten opzichte van deze kinderen wil hij de ouders meer op hun plichten als 'verantwoordelijk' ouders wijzen.  Deze dialoog verloopt niet altijd vanzelfsprekend omdat hij op die manier een duidelijke mening geeft over hoe ze hun kinderen zouden moeten opvoeden.  Dit komt dan heel dicht op de leefsfeer van een gezin.  Als hij de totale situatie van zo een gezin analyseert en vaststelt dat ze recht hebben op een leefloon stelt hij ook dat een leefloon een 'gunst' is van de maatschappij en dat daar ook iets tegenover mag staan.  Vanuit dit motief vraagt hij zich af of je bij een leefloon de plicht op kleuteronderwijs kan afdwingen.  Daarvoor ging hij te rade bij toenmalig Staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Maggie De Block, partijgenoot van de heer Versnick.  Zij liet haar juridische dienst onderzoeken of een aanpassing van de wet mogelijk is (handelsmogelijkheden onderzoeken).  Versnick gaat ervan uit dat deze maatregel een degelijk effect zal hebben op betere leerresultaten, betere kansen en uiteindelijk in het dalen van armoede.

Het is nog even afwachten of zijn voorstellen aanvaard zullen worden door de meerderheid maar hij hoopt met deze maatregel de spiraal van armoede en leerachterstand in grootsteden te doorbreken en maakt hij de leefloners duidelijk dat leefloon een gunst is van de maatschappij waar duidelijk iets tegenover mag staan.  Mocht dit voorstel aanvaard worden dient het effect hiervan duidelijk ge-evalueerd te worden.  Als hieruit blijkt dat de beoogde doelen bereikt worden, vind ik dat een ethisch verantwoorde keuze omdat wij als maatschappij toch het beste voorhebben met alle doelgroepen die er deel van uitmaken.  Toch mogen we de tegenargumenten niet uit het oog verliezen en dient ook onderzocht te worden of de betrokken gezinnen door deze maatregel niet nog dieper in de armoede geduwd worden.


Artikel: Huiswerk afschaffen?


Het artikel lees je hier: https://www.klasse.be/3609/

In het artikel las ik veel goede argumenten om het huiswerk af te schaffen. Maar toch ben ik er niet mee akkoord. Ik vind namelijk dat huiswerk nodig is om een juist beeld te krijgen van de competenties van een kind. Bijvoorbeeld: in de klas kan een kind moeite hebben met bepaalde oefeningen omdat hij of zij zich niet kan concentreren. Wanneer het thuis huiswerk maakt is het kind minder afgeleid van allerlei prikkels en kan het zich misschien beter concentreren. Kinderen die op school afkijken, gaan in de klas goed presteren, maar als ze dan zelfstandig thuis een oefening moeten maken niet. Het geeft dus een beeld over hoe het kind thuis presteert en hoe het op school presteert. Natuurlijk heb je daarbij niet de zekerheid dat het kind de taak alleen maakte, maar met hulp van de ouders. Kinderen zouden nochtans in staat moeten zijn hun huiswerk alleen te maken, want het huiswerk is een aanvulling van de leerstof die ze in de klas zagen.

Ik zou ook geen bergen huiswerk geven, maar af en toe een oefening afwerken of een rekenblaadje kan geen kwaad. Als leerkracht zit je ook vaak met een tijdsdruk en moet je alle leerstof in een soms veel te snel tempo afwerken. Wanneer je dan bijvoorbeeld een oefening meegeeft voor thuis ben je al voor een deel ontlast van die druk. In het artikel spreken ze echter ook over prestatiedruk bij het huiswerk, daar kan ik wel inkomen maar als de taak niet goed zou zijn geeft dat je wel een beeld over in hoeverre de leerling mee is met de leerstof. Zo kan je de 'zwakkere' leerlingen gerichter helpen. Het huiswerk moet natuurlijk ook zinvol zijn en mag niet te lang zijn zodat kinderen nog de kans hebben om buiten te spelen en hun hobby's te beoefenen. Moesten ze geen huiswerk krijgen zou het contrast veel te groot zijn eens ze naar de middelbare school gaan. Wanneer ze nooit geleerd hebben thuis te werken en hele dagen buiten te spelen denk ik dat ze in het middelbaar moeite gaan hebben om hun taken te maken of te leren voor toetsen. En dat ze geen idee zullen hebben hoeveel tijd een taak in beslag zou nemen.

Filmpje: de tien geboden




De 10 geboden dienen voor gelovigen als een soort 'normen'. Je kan het zien als gedragsregels die God heeft opgelegd. In het filmpje spreken ze van 'vredesregels'. Ik denk dat ze zich aan deze geboden houden omdat het voor hen veel betekenis heeft. Ik denk dat je de 10 geboden kan vergelijken met de ethiek van het haalbare. Dit omschrijft 3 vormen van ethiek. De eerste vorm is de hoogste, namelijk het ideaal dat de mens nastreeft, kort gezegd het 'menselijk wenselijke'. Dit is echter de hoogste trede die te bereiken is, maar die is voor veel mensen moeilijk bereikbaar. Daaronder heb je nog het 'best menselijk mogelijke'. Hier houdt men rekening met de situatie en met wat voor deze persoon in al zijn relaties de meeste verantwoorde stap is om zoveel mogelijk menselijkheid te bereiken. Onderaan staat 'het ethisch minimum', dit is de onderste grens, de grens van het ethische fatsoen. Die mag de mens niet overschrijden in naam van de menswaardigheid.

Waarom som ik deze op bij de tien geboden? Wel, ik denk dat er een soort verband is tussen de twee. Wanneer je als gelovige je strak vasthoud aan de tien geboden en ze allemaal op de voet opvolgt, dan zit je dicht tegen het 'menselijk wenselijke'. Volg je als gelovige de meeste geboden op, zit je bij het 'best menselijk mogelijke'. Volg je als gelovige geen enkel gebod op dan zit je bij het 'ethisch minimum'. Ik ga deze visie wel een beetje relativeren want je hebt natuurlijk als mens heel veel individuele verschillen en niet iedereen is gelovig. Ik wil hiermee dus niet aantonen dat mensen die niet gelovig zijn, het 'menselijk wenselijke' niet kunnen bereiken. Iedereen kan dat bereiken want als mens heb je de tien geboden niet nodig om te weten wat goed en slecht is of wat kan en niet kan. Zie de tien geboden hier dus eerder als richtlijn om het 'menselijk wenselijke' of het 'best menselijk mogelijke' te bereiken en niet als norm.

Living Values

Bezoek zeker eens de site: http://www.livingvalueseducation.nl/livingvalueseducation/

Living Values besprak ik al eerder in het thema 'Samen-leven?!'. Ik zie ook meteen waarom het ook bij dit thema past. Living Values Education is onderwijs dat namelijk gebaseerd op waarden. Volgende waarden staan centraal en komen op de site uitgebreid aan bod: Vrede - Respect - Liefde - Verdraagzaamheid - Geluk - Verantwoordelijkheid - Samenwerking - Bescheidenheid - Eerlijkheid - Eenvoud - Vrijheid - Verbondenheid. Het is een hele boterham, maar ze zijn volgens mij onmisbaar bij goed onderbouwd onderwijs. Ik blijf wel nog steeds van mening dat alle 12 die waarden moeilijk allemaal te realiseren zijn. Maar het blijft wel een droom om waar te maken. Onderwijs is een plaats waar kinderen zich thuis moeten voelen en waar ze kunnen openbloeien.


Film: The Bucket List




Dit lijkt me een toffe film. Het verhaal gaat over een rijke zakenman, Edward Cole, die op een dag te horen kreeg dat hij kanker heeft. Net hetzelfde overkwam automonteur Carter Chambers. Toevallig deelden ze samen een ziekenhuiskamer. In het begin moest Edward niets weten van Carter, maar na enige tijd raakten ze toch bevriend. Op een dag kregen ze beiden slecht nieuws: de kanker was ongeneeslijk. Carter kwam op het idee om een bucket list te maken. Dat is een lijst met dingen die hij nog wou doen voor hij stierf. Edward kwam dit te weten en hij wou de lijst absoluut doen, samen met Carter. Zo beleven ze samen allerlei avonturen.

Als ik de trailer bekijk vind ik dat de film veel positivisme uitstraalt. Ik denk dat je na een tijd zelfs vergeet dat ze beiden ongeneeslijk ziek zijn. Wat ik ook tof vind is dat ze zo goed bevriend geraken, dit komt waarschijnlijk doordat ze in hetzelfde schuitje zitten. In het echte leven komt dit ook wel voor, je voelt je meteen verbonden met iemand die in dezelfde situatie zit als jij. Ik denk dat je waarden dan op elkaar afgestemd zijn. Bijvoorbeeld bij hen zal de waarde vriendschap voor hen beiden belangrijk zijn. Terwijl dat in het begin bij Edward niet het geval was, want hij had weinig sociale contacten. Je ziet dat ze elkaar versterken in de vriendschap en doordat ze samen de bucket list doen wordt hun band alleen maar hechter.


Film: The Box


The Box gaat over een echtpaar dat op een dag een doos krijgt. In de doos zit een drukknop. Een onbekende man komt langs en legt hen een dilemma voor: ofwel doen ze niets met de knop en gebeurt en niets ofwel drukken ze op de knop en zal iemand in de wereld sterven die ze niet kennen en krijgen ze een koffer met 1 miljoen euro. Drukken ze op de knop of niet en wat zijn de consequenties?

Ik vind het een heel spannende film omdat je niet exact weet wat er gaat gebeuren wanneer ze op de knop duwen. Eigenlijk staan ze voor een ethisch dilemma want als ze de knop indrukken sterft iemand, maar ze krijgen ze wel veel geld voor. Dus kiezen ze met andere woorden voor hun eigen belangen (de 1 miljoen euro) of voor de belangen van anderen (niemand sterft)? Als ik me in deze situatie zou begeven zou ik niet op de knop drukken. In principe pleeg je moord wanneer je de knop indrukt. Je kent de persoon niet die sterft, maar ik zou het niet over mijn hart krijgen. Niemand verdient het om zomaar te sterven en de nabestaanden zullen ook afzien daardoor.




Lied als afsluiter: If Everyone Cared by Nickelback




Graag zou ik dit thema afsluiten met een positieve noot. Het lied sprak me meteen aan en deed me aan dit thema denken omdat de zanger zingt over een samenleving waarin iedereen zou zorgen voor elkaar en niemand sterft. De ideale samenleving eigenlijk. Jammer genoeg gebeurt er de laatste tijd niets anders dan terreur. Dat maakt me heel triest omdat onschuldige mensen sterven. In het lied dankt hij God (Amen), omdat hij nog in leven is. Hij is blij dat hij nog in leven is en het heeft me ook doen stilstaan bij het feit dat we dankbaar mogen zijn voor elke dag dat we leven. Hij pleit voor dagen dat niemand sterft, maar ik vrees dat zoiets niet haalbaar is. Laten we toch even wegdromen naar een wereld waarin dat wel kan. Geniet van het lied! :)


2 opmerkingen:

  1. Sigrid Depraetere12 januari 2017 om 16:17

    Ik denk dat we vandaag zoveel verplichtingen hebben ten opzichte van ons werk, onze baas, ons gezin,..dat we telkens maar uitstellen wat we echt eens graag in ons leven zouden willen doen. Tijdens onze opvoeding was het belangrijk om onze verplichtingen na te komen. Ik denk Hanne dat jullie generatie nu in een tijd leeft waar jullie zelf meer weten wat jullie willen en er meer mogelijkheden zijn om dit uit te voeren. Vroeger werd er meer gehuwd en na het huwelijk werd vaak onmiddellijk aan kinderen gedacht. Nu zie je meer en meer dat het huwelijk wordt uitgesteld en gewacht wordt met kinderen om eerst dingen in het leven te gaan doen waar je echt zin in hebt. In de film zie je dat men wacht tot men bijna sterft om dit te doen, maar eigenlijk zouden we allemaal veel vroeger aan onze 'bucket-list' moeten beginnen.
    In verband met normen en waarden vind ik het soms jammer dat er nu GAS-boetes moeten uitgeschreven worden voor dingen die je als respectvol individu als vanzelfsprekend wel of niet doet.


    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb soms het gevoel dat voor onze generatie alles zo rap gaat en zoveel verwacht wordt van ons. Ik kan dat natuurlijk niet vergelijken met jullie generatie omdat ik deze niet heb meegemaakt. Het is net dat we moeten overleven volgens de wet van de sterkste. Wie goed in zijn vel zit kan volgens mij betere keuzes maken om dingen te doen in het leven die hij echt wil omdat alle omstandigheden er zijn om dit te kunnen doen. Wie minder goed in zijn vel zit en als 'zwakkere' beschouwd wordt moet tegen zoveel dingen opboksen zodat die vaak de energie niet heeft om de dingen te doen wat hij echt wil in zijn leven. Voor de zwakkeren is het vaak een strijd om te overleven. Zo ervaar ik dat toch.
      In verband met die GAS-boetes deel ik je mening maar soms kan het wat druk van de samenleving wegnemen en dan is het wel nuttig. Zo kan openbare dronkenschap nu wel snel beboet worden en dit kan alleen maar ten goede komen voor de dichte omgeving van een ordeverstoorder.

      Verwijderen